Guercino. Mistrz barokowych kontrastów (spotkanie tłumaczone na język migowy)
Wykład Przemysława Głowackiego przedstawiający biografię malarza i jego dzieła zorganizowany został w ramach programu edukacyjnego towarzyszącemu wystawie „Guercino. Triumf baroku. Arcydzieła z Cento, Rzymu i kolekcji polskich”, 13 października 2013 r. [1h05min]
Posłuchaj wykładu w formie podcastu:
Giovanni Francesco Barbieri, zwany Guercinem był jednym z najwybitniejszych malarzy włoskiego baroku. Jego twórczość porównywano do dzieł takich mistrzów malarstwa jak Caravaggio, Valázquez i Rembrandt. Najsłynniejsze obrazy Guercina można oglądać do 2 lutego 2014 roku w Muzeum Narodowym w Warszawie. Ekspozycja „Guercino. Triumf baroku. Arcydzieła z Cento, Rzymu i kolekcji polskich” to rzadka okazja, by obejrzeć dzieła pochodzące z kolekcji polskich i włoskich, a przede wszystkim ze słynnej rzymskiej Gallerii Barberinich. Co ciekawe, po raz pierwszy pokazywane są w Europie, poza Włochami, w tak dużej liczbie. Monumentalne obrazy, w tym najsłynniejszy i niezwykle rzadko pokazywany poza Rzymem, Pasterze arkadyjscy – „Et in Arcadia ego”, oraz studia rysunkowe, szkice i ryciny można obejrzeć na wystawie ukazującej szeroki wachlarz zainteresowań i wszechstronność warsztatu barokowego artysty, którego styl budził zachwyt w XVII-wiecznej Europie i wywarł wpływ na kształtowanie się dojrzałego baroku. Muzeum Narodowe w Warszawie prezentuje aż 80 jego dzieł, w tym aż 33 obrazy.
Cz. I. [30min] Guercino urodził się w 1591 r. w Cento, w północnych Włoszech, niewielkim mieście zamieszkanym niemal przez samych rolników. Z powodu wady wzroku zwany był „Il Guercino” (wł. guercio – zezowaty) i pod takim pseudonimem artystycznym znany jest w historii sztuki.
Już jako kilkulatek wykazywał niezwykłe zdolności. „Jest tu pewien młodzieniec pochodzący z Cento, który z wielkim powodzeniem maluje z wyobraźni, jest wspaniałym rysownikiem i znakomitym kolorystą; to nadprzyrodzony talent, cud natury, który zdumiewa oglądających jego dzieła” – tak pisali o nim mistrzowie – założyciele akademii, do której młody Guercino wstąpił.
Cz. II. [35min] Guercino prowadzi już własny warsztat i szkołę, maluje głownie kompozycje religijne. W 1621 z dnia na dzień jego sława rozkwita: zostaje zaproszony do Rzymu, by malować dla samego papieża. Ma zaledwie 30 lat i staje się jednym z najbardziej znanych malarzy swojej epoki. W 1623 roku, po śmierci papieża wraca do Cento. Odrzuca propozycje dworów paryskich i angielskich. Do końca życia pozostał aktywny.
***
Nagranie jest własnością Wszechnica.org.pl oraz Muzeum Narodowego w Warszawie. W sprawie jego dalszego wykorzystania prosimy o kontakt.
***
Muzeum Narodowe w Warszawie od 20 września 2013 do 2 lutego 2014 roku będzie prezentować wystawę dzieł Guercina, jednego z najwybitniejszych malarzy włoskiego baroku. Wśród eksponowanych płócien znajdą się najsłynniejsze kompozycje pochodzące z kolekcji włoskich – pinakoteki oraz kościołów i pałaców Cento, rodzinnego miasta malarza, a także ze zbiorów słynnej rzymskiej Galleria Nazionale d’Arte Antica di Palazzo Barberini (Galerii Barberinich). Publiczność będzie miała wyjątkową okazję zobaczyć jedno z najbardziej intrygujących i zagadkowych dzieł w historii nowożytnego malarstwa – rzadko prezentowany poza Rzymem obraz Pasterze arkadyjscy – „Et in Arcadia ego” z kolekcji Barberinich. Pokaz monumentalnych obrazów wzbogacą studia rysunkowe, szkice i ryciny. Retrospektywna wystawa w Muzeum Narodowym w Warszawie to pierwsza w Europie tak bogata prezentacja twórczości włoskiego artysty poza jego ojczyzną. Autorem nowoczesnej aranżacji plastycznej ekspozycji jest Boris Kudlička, znany scenograf teatralny i projektant.
Więcej na www.mnw.art.pl
