Krajobraz i architektura wsi dolnośląskiej i lubuskiej
Wystąpienie dr. inż. Zbigniew Kuriaty, Konferencja „Dziedzictwo wsi lubuskiej i dolnośląskiej”, 16 październik 2015 [20min]
Lubuskie i Dolnośląskie to obszar pogranicza, gdzie mieszały się wielonarodowe wpływy kulturowe. Charakterystyka architektury ludowej oraz krajobrazu tych regionów była tematem wystąpienia dr. inż. Zbigniewa Kuriaty podczas konferencji „Dziedzictwo wsi lubuskiej i dolnośląskiej – wiedza, dobre praktyki, wyzwania”.
Historyczna tkanka architektoniczna w woj. dolnośląskim i lubuskim składa się przede wszystkim z obiektów murowanych. Jak przypomniał Zbigniew Kuriata, władze pruskie w l. 60 XIX w. zabroniły wznoszenie budynków drewnianych. Cechą charakterystyczną dla obu regionów jest zwarta zabudowa wsi, czym Lubuskie i Dolnośląskie wyróżniają się na tle kilku innych regionów w Polsce.
Prelegent podkreślił, że istotnym elementem składającym się na krajobraz obu województw są pola uprawne z charakterystycznym układem miedz. Szczególnej troski o jego zachowanie wymagają zwłaszcza obszary górskie Dolnego Śląska. Rolnictwo schodzi bowiem z gór coraz niżej, w wyniku czego pola zarastają pozostawione same sobie.
Aby przestrzeń wsi była spójna po względem formy oraz zachowała symbole będące wyrazem jej wyjątkowości, niezbędna jest – oprócz czynników instytucjonalnych, świadomość społeczna mieszkańców w zakresie posiadanego dziedzictwa kulturowego. Trzeba działać na rzecz jej podnoszenia, postulował Zbigniew Kuriata.
Więcej w załączonym filmie z wystąpienia. Zapraszamy do oglądania.
***
Ten utwór jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Na tych samych warunkach 3.0 Polska.
