Jerzy Jedlicki

Prof. Jerzy Jedlicki – w 1952 ukończył studia socjologiczne na Uniwersytecie Warszawskim. Uzyskiwał następnie stopnie doktora i doktora habilitowanego. W 1989 otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych. Zawodowo związany z Instytutem Historii Polskiej Akademii Nauk. Specjalizuje się w historii kultury wieków od XVIII do XX i w historii społecznej. Został także członkiem Collegium Invisibile.

Od 1948 należał do Związku Walki Młodych, a następnie do Związku Młodzieży Polskiej.  Brał udział w dyskusjach w ramach Klubu Krzywego Koła. Był sygnatariuszem Memoriału 101, będącego wystąpieniem polskich intelektualistów przeciwko zmianom Konstytucji PRL. Od 1977 zajmował się organizacją Uniwersytetu Latającego i Towarzystwa Kursów Naukowych. Jako wykładowca klubu dyskusyjnego współpracował ze Studenckim Komitetem Solidarności, uczestniczył w Konwersatorium „Doświadczenie i Przyszłość”. W 1980 wstąpił do „Solidarności”. Po wprowadzeniu stanu wojennego internowano go na okres od grudnia 1981 do lipca 1982. Po zwolnieniu publikował w pismach drugiego obiegu, m.in. w „Tygodniku Mazowsze”.
W III RP zaangażował się w działalność m.in. Pen Clubu. Został też przewodniczącym rady programowej Stowarzyszenia Przeciwko Antysemityzmowi i Ksenofobii Otwarta Rzeczpospolita.  

Autor wielu książek, głównie z zakresu historii idei, m.in.: „Jakiej cywilizacji Polacy potrzebują” (Warszawa 1988), „Źle urodzeni, czyli o doświadczeniu historycznym. Scripta i postscripta” (Londyn-Warszawa 1993), „Świat zwyrodniały. Lęki i wyroki krytyków nowoczesności” (Warszawa 2000).

W 2011 prezydent Bronisław Komorowski odznaczył go Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Źródło: www.wikipedia.org [2012]