Paweł Machcewicz

Paweł Machcewicz (ur. 27 kwietnia 1966 w Warszawie) – polski historyk, nauczyciel akademicki, od 2008 do 2014 główny doradca premiera Donalda Tuska, dyrektor Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku.

W 1989 ukończył studia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1990 pracuje w Instytucie Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk w Zakładzie Najnowszej Historii Politycznej. W 1993 obronił doktorat, a w 2000 uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie nauk o polityce. Był stypendystą m.in. Fundacji Fulbrighta na Uniwersytecie Georgetown, Woodrow Wilson International Center for Scholars w Waszyngtonie, brytyjskiej Akademii Nauk w Londynie, hiszpańskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych i Ministerstwa Edukacji w Madrycie. W 2009 otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych.

W latach 2000–2006 wykładał jako profesor w Collegium Civitas (w 2006 był prorektorem ds. akademickich), następnie do 2009 pracował na stanowisku profesora nadzwyczajnego i kierownika Zakładu Systemów Komunistycznych i Zimnej Wojny w Instytucie Stosunków Międzynarodowych na Wydziale Nauk Historycznych UMK w Toruniu. W 2009 został profesorem w Instytucie Dziennikarstwa na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego.

W latach 1990–2000 był redaktorem magazynu historycznego „Mówią wieki”. Współtworzył Instytut Pamięci Narodowej, od sierpnia 2000 do stycznia 2006 był dyrektorem Biura Edukacji Publicznej IPN. W latach 2003–2007 przewodniczył zespołowi historyków zajmujących się wyjaśnianiem wydarzeń bydgoskich z 3 i 4 września 1939. W 2007 z rekomendacji posłów Platformy Obywatelskiej był kandydatem do Kolegium IPN, jednak nie został wybrany.

1 września 2008 objął funkcję głównego doradcy w Gabinecie Politycznym Prezesa Rady Ministrów i pełnomocnika prezesa Rady Ministrów ds. Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku. 28 listopada 2008 minister kultury powołał go na stanowisko dyrektora Muzeum II Wojny Światowej. Zasiada także w radzie Fundacji Auschwitz-Birkenau i od 2012 w Międzynarodowej Radzie Oświęcimskiej. 19 listopada 2011 ponownie został głównym doradcą w Gabinecie Politycznym Prezesa Rady Ministrów. Pełnił tę funkcję do 23 września 2014.

Nagrodzony Nagrodą Fundacji na rzecz Nauki Polskiej dla młodych pracowników naukowych (1993), Nagrodą Historyczną Tygodnika „Polityka” (1994), Nagrodą im. Jerzego Giedroycia (2001) za książkę „Emigracja w polityce międzynarodowej”, Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2008).

Żonaty, ma dwoje dzieci.

[2016]

Źródło: Wikipedia