Od prometeizmu do pasywizmu. Polska polityka wschodnia minionego trzydziestolecia, część III

Drogi i bezdroża polskiej polityki wschodniej minionego trzydziestolecia

W pierwszej części wykładu Jerzy Marek Nowakowski opowiadał o „zrywaniu więzów zależności” od Rosji.

W drugiej części zwrócenie się Polski w stronę zachodu. Trzeci wykład opowiada o czasie tzw. pasywizmu w relacjach ze wschodem.

Nie możesz obejrzeć wykładu? Posłuchaj podcastu:

Jak opowiada Jerzy Marek Nowakowski, w wcześniejszym czasie mieliśmy własne, oryginalne pomysły na relacje ze wschodem, byliśmy aktywni na polu rozmów ze wschodem. W XXI wieku wydaje się, że polska polityka jest skierowana ku naszym głównym sojusznikom – jest polityką dużo bardziej zwróconą na zachód niż na wschód. W tym czasie byliśmy dużo bardziej pasywni, reaktywni wobec zmian na wschodzie.

Punkty przełomowe w omawianym czasie są dwa – 1999 rok – wstąpienie Polski do NATO i 2004 rok, czyli wstąpienie Polski do Unii Europejskiej. Polska staje się częścią pewnego wspólnego organizmu gospodarczego, politycznego i prawnego. Na naszej wschodniej granicy pojawia się też dużo twardsza granica, dużo szczelniejsza niż do tej pory – stajemy się wschodnią granicą Unii Europejskiej. Obowiązują nas też różne zobowiązania i sztywniejsze polityki np. ekonomiczne.

Zapraszamy również do naszych serwisów: YouTube   Facebook

Ten utwór dostępny jest na licencji: Creative Commons
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 3.0 Polska