Rolnictwo i polityka rolna Indonezji w świetle raportu OECD na tle innych krajów azjatyckich, głównie Chin

Posłuchaj wykładu w formie podcastu:

Każdego roku Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (Organisation for Economic Co-operation and Development, OECD) przygotowuje raport, którego głównym celem jest przedstawienie najważniejszych zmian w politykach rolnych państw należących do OECD. Dr Andrzej Kwieciński – analityk w Departamencie Żywności, Rolnictwa i Rybołówstwa OECD charakteryzował branżę rolniczą Indonezji w kontekście ekonomicznym kraju, przedstawił priorytety rządowej polityki rolnej i jej ocenę a także rekomendacje OECD dla indonezyjskiego ministerstwa rolnictwa.

Cz. I [25min] Indonezja to zróżnicowany kraj składający się z 17 000 wysp położonych na Oceanie Spokojnym oraz Indyjskim. Całkowita powierzchnia Indonezji jest o 6 razy większa od powierzchni Polski i wynosi 1 919 440 km². Liczba ludności sięga 250 milionów osób, przy czym 40% obywateli utrzymuje się z rolnictwa. Kraj jest dziesiątym na świecie producentem żywności, ponadto dzięki wysokiemu wzrostowi gospodarczemu zaliczany jest do grupy azjatyckich tygrysów. Indonezja znana jest z produkcji kauczuku oraz oleju palmowego – są to główne towary eksportowe. Głównymi rynkami zbytu są Chiny i Indie. Kraj cierpi natomiast na niedobór pszenicy, warzyw i owoców oraz wołowiny – te produkty sprowadzane są m.in. ze Stanów Zjednoczonych.

Cz. II [24min] Celem polityki rolnej Indonezji jest samowystarczalność. Rząd dąży do zwiększenia produkcji ryżu, soi, kukurydzy i wołowiny poprzez dotacje dla rolników, doradztwo oraz ograniczenia importowe. Najważniejszym wskaźnikiem, stosowanym do oceny wysokości pomocy udzielanej producentom w sektorze rolnym w państwach OECD jest wskaźnik subsydiowania producentów rolnych (PSE – Producer Support Estimate), czyli całkowite wsparcie publiczne jakie jest kierowane dla rolnictwa przez poszczególne rządy państw należących do OECD. Dla Indonezji wskaźnik notuje wahania, co oznacza że rząd stara się równoważyć interesy rolników i konsumentów.

Dr Andrzej Kwieciński przytoczył również przykłady największych problemów trawiących indonezyjskie rolnictwo: m.in. skomplikowane i niepewne prawo do ziemi, niewystarczającą infrastrukturę i ograniczony dostęp do kredytów dla mikroprzedsiębiorców. Rekomendacje OECD dla indonezyjskiego rolnictwa to m.in. zdywersyfikowanie źródeł finansowania biznesu na wsi, zwiększenie bezpieczeństwa żywnościowego, efektywniejsze zarządzanie wodą i inne.

Cz. III [47min] Trzecia część spotkania to dyskusja dr Andrzeja Kwiecińskiego z uczestnikami. Słuchacze zadali m.in. pytania o produkcję i subsydiowanie nawozów wśród rolników, zjawisko land grabbing (czyli przejmowanie dużych obszarów ziem przez inwestorów, także z zagranicy) oraz efektywność małych rolników. Ponadto: czy Indonezja ma szanse stać się znacznym producentem biopaliw? Czy eksportuje również do Europy?

Ten utwór jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Na tych samych warunkach 3.0 Polska.