Tradycja i eksperyment. Malarstwo chińskie w epokach Ming i Qing
Wykład towarzyszący wystawie „Życie wśród piękna. Świat chińskiego uczonego”, Muzeum Narodowe w Warszawie, 5 stycznia 2017 [1h02min]
Posłuchaj wykładu w formie podcastu:
Dwie ostatnie epoki cesarstwa w Chinach to okres „malarzy erudytów” specjalizujących się w pejzażach oraz malarstwie „kwiatów i ptaków”. Ich dzieła nie miały jednak na celu naśladować rzeczywistości, lecz oddawać osobowość ich twórców. Tych ostatnich można było poznać podczas popularnonaukowego wykładu dr. Marcina Jacoby’ego w Muzeum Narodowym w Warszawie, który towarzyszył wystawie „Życie wśród piękna. Świat chińskiego uczonego”.
Sinolog rozpoczął swoje wystąpienie od opowiedzenia słuchaczom o etosie „malarza erudyty”, który od epoki Yuan (1279-1368) stanowił wzór do naśladowania wśród chińskich elit intelektualnych. „Malarz erudyta” powinien być amatorem, który tworzy z potrzeby ducha, a nie dla zysku. W praktyce jednak – jak mówił dr Jacoby – te dwa cele często były realizowane jednocześnie.
Słuchacze wykładu mieli okazję zapoznać się z przeglądem malarzy, którzy tworzyli w epoce Ming i Qing. Znaleźli się wśród nich twórcy pejzaży – należący w większości do Szkoły Wu i Grupy Czterech Wangów oraz artyści specjalizujący się w malarstwie „kwiatów i ptaków”, m.in. z grupy Czterech Mnichów i Ośmiu Ekscentryków z Yangzhou.
Portrety przyrody powyższych twórców nie naśladowały wiernie rzeczywistości, lecz były wyrazem ich aktualnego stanu ducha. Zaznajomionemu ze sztuką odbiorcy pokazywały również, że ich autorzy znają tradycję i techniki malarskie. Wśród omawianych artystów znaleźli się jednak i tacy, którzy nie bali się twórczych eksperymentów.
Zapraszamy do obejrzenia nagrania wykładu
***
Życie wśród piękna. Świat chińskiego uczonego. Sztuka z Chińskiego Muzeum Narodowego
1 października 2016 – 8 stycznia 2017
Wystawa, która jest realizowana w ramach współpracy pomiędzy Chińskim Muzeum Narodowym w Pekinie a Muzeum Narodowym w Warszawie, poświęcona będzie chińskiemu uczonemu-urzędnikowi (chiń. shidafu). Pokaże erudytę – literati (chin. wenren), przedstawiciela elity społeczeństwa w dawnych Chinach, nie tylko człowieka doskonale wykształconego, który przeszedł wszelkie stopnie tradycyjnej chińskiej edukacji, ale również wyróżniającego się niezwykle wyrafinowanym artystycznym gustem. Pełniąc często funkcje państwowe na stanowisku cesarskiego urzędnika, był on jednocześnie artystą (kaligrafem, malarzem, poetą, pisarzem, muzykiem) i kolekcjonerem sztuki dawnej, kreującym kanony piękna w Chinach.
Wystawa obejmie zarówno kontekst historyczno-filozoficzny, oparty na etyce konfucjańskiej, jak i bogatą twórczość chińskiego erudyty oraz różne aspekty jego życia, np. rozrywkę i spotkania towarzyskie. Na wystawie znajdą się 164 zabytki. Obok wyrobów rzemiosła artystycznego, takich jak ceramika, kamień, głównie nefryt, wyroby metalowe, z drewna czy tkaniny, znajdą się też zwoje malarskie, przede wszystkich pochodzące z epok Ming (1364–1644) i Qing (1644–1911), kaligrafia, listki albumowe, odbitki graficzne itp. Wszystkie te obiekty należą do zbiorów uznawanego za niezwykle prestiżowe Chińskiego Muzeum Narodowego w Pekinie.
Ekspozycja została podzielona na trzy części. Narracja zaczyna się od ukazania historycznych i filozoficznych korzeni uczonego-urzędnika (I. Uczony czy urzędnik: Wybór) oraz różnych aspektów jego życia: kolekcjonerstwa, pisania wierszy, picia herbaty i rozrywek. W tej części prezentowany jest m.in. fragment kamienia z inskrypcją będącą najstarszym oficjalnym zapisem nauki Konfucjusza pochodzącym z czasów dynastii Han (25–220 r. n.e.) oraz zwój słynnego artysty Wen Zheminga (1470–1559) zatytułowany W pracowni Zhensanga. Druga część (II. „Cztery sztuki”) pokazuje artystyczne zainteresowania uczonych – urzędników, takie jak: muzyka, szachy, kaligrafia i malarstwo, w których każdy z nich starał się osiągnąć mistrzostwo. Wśród bogactwa obiektów w tej części wystawy na uwagę zasługuje cytra króla Lu z dynastii Ming (1368–1644). W trzeciej części (III. Malarstwo Literati) pokazane jest malarstwo erudytów, głównie pejzażowe, będące formą artystycznej ekspresji artysty, całkowicie różniącą się od realistycznego malarstwa zachodniego i stanowiącą rodzaj osobistej interpretacji otaczającej rzeczywistości, zgodnie z wyznawanymi wartościami i poglądami. Zobaczymy wiele arcydzieł malarskich, które na ogół nie powstawały na sprzedaż, a często stanowiły po prostu prezenty dla dobrych przyjaciół, a także wspaniałe przykłady chińskiej kaligrafii, jak również przybory i materiały potrzebne do jej powstawania. Wśród dzieł chińskich mistrzów, takich jak Wang Ze (1759–1842) i Wang Jian (1598–1677), są także obrazy Giuseppe Castiglionego (1688–1766), jezuickiego misjonarza, który przez ponad 50 lat służył jako malarz na cesarskim dworze. Castiglione stosował na równi zachodnie i chińskie techniki malarstwa, specjalizował się w malowaniu postaci, kwiatów i ptaków.
Kuratorzy zwracają uwagę na silny związek między malarstwem a życiem codziennym, co ma pomóc polskiej publiczności w zrozumieniu chińskich uczonych-urzędników i świata, który tworzyli. I choć ich czas przeminął, nadal są ważną częścią kultury i tradycji Państwa Środka, przez setki lat kształtując jego moralne, polityczne i społeczne fundamenty.
Ekspozycja będzie prezentowana w Gmachu Głównym MNW od 1 października 2016 r. do 8 stycznia 2017 r. Kuratorem wystawy ze strony chińskiej jest Zhao Yong z Chińskiego Muzeum Narodowego w Pekinie, ze strony polskiej Joanna Popkowska, kustosz Kolekcji Sztuki Chińskiej ze Zbiorów Sztuki Orientalnej Muzeum Narodowego w Warszawie.
Wystawa pod Honorowym Patronatem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Andrzeja Dudy.
Zachęcamy do zapoznania się z programem wydarzeń towarzyszących wystawie.
Źródło: Muzeum Narodowe w Warszawie
***
Nagranie jest własnością Wszechnica.org.pl oraz Muzeum Narodowego w Warszawie. W sprawie jego dalszego wykorzystania prosimy o kontakt.